Rami Hilamia is een jonge ondernemer uit Syrië die een nieuw bedrijf begint in Arnhem. Hij is in September van het jaar 2015 naar Nijmegen gekomen, gedreven door het verlangen een beter leven op te bouwen voor hem, zijn vrouw en hun kleine dochter. Na vier en een half jaar in Nederland te hebben gewoond, vertelt Rami ons hoe het is om een nieuw leven te beginnen in een nieuw land.
Geschreven door Denise Moura
Geïllustreerd door Maaike Borsboom
Hoe was jouw ervaring betreft het verhuizen naar een ander land?
Het was moeilijk en stressvol, omdat we toen nog niet wisten wat er zou gebeuren. Ik heb Syrië verlaten in Augustus van het jaar 2015 om naar Turkije te gaan. Ik heb daar één maand geleefd om te kijken hoe het daar was, maar het beviel me niet. Ze gaven me niet de status van vluchteling, en ik kon niet werken. Dus denkend aan het welzijn van mijn familie besloot ik naar Europa te komen. Mijn reis begon toen ik met de boot van Turkije naar Griekenland ging, en met de bus verderging door vele landen: Griekenland, Macedonië, Servië, Oostenrijk, Hongarije, Duitsland en uiteindelijk Nederland. Ik heb negentien dagen in bussen gereisd totdat ik in Amsterdam aankwam, waar ik twee weken verbleef. Hierna werd ik naar Nijmegen gebracht, naar het AZC
Ik verbleef zeven maanden in het AZC, en toen kreeg ik mijn verblijfsstatus. Tijdens mijn verblijf in het AZC heb ik Engels geleerd, omdat ik dit helemaal niet sprak. Ik sprak hiervoor namelijk alleen Arabisch. Later begon ik ook Nederlands te leren. Tegelijkertijd begon ik een netwerk op te bouwen in Nijmegen. Zeven maanden later bood de regering me een huis aan in Leiden, in de buurt van Amsterdam. Als ik het huis zou weigeren zouden ze me geen andere meer geven en zou ik mezelf moeten redden. Omdat ik al een goed netwerk had opgebouwd in Nijmegen, heb ik het huis geweigerd. Dit was een hele moeilijke keus, maar ik heb er geen spijt van. Ik huurde een studentenkamer, waar ik drie maanden heb gewoond. Tijdens mijn verblijf daar kreeg ik het idee om een cateringbedrijf te beginnen om te kijken hoe dat zou gaan, omdat koken mijn hobby was. Ook begon ik te werken in een restaurant om extra inkomen te krijgen. Drie maanden later had ik een huis gevonden, en in Februari van het jaar 2017 kwam mijn familie naar Nederland. Ik woon nu hier met ze voor ongeveer twee jaar.
Wat was het moeilijkste voor jou toen je aankwam in Nederland?
Beginnen met niks. Toen ik mijn middelbare school in Syrië had afgerond, begon ik te werken bij mijn vader, in zijn fabriek waar sokken gemaakt warden. Ik heb daar een aantal jaren gewerkt totdat ik mijn eigen bedrijf kon openen. Ik werkte zeven jaar lang en had alles opgebouwd. Ik ging trouwen, had een huis, alles was op zijn plek. Ik moest alles achterlaten om hier met niks te beginnen. Mijn dochter was pas zes maanden oud toen ik Syrië verliet. Toen ik haar weer zag was ze al twee. Dus het moeilijkste voor mij was om mijn familie te verlaten en met niks te moeten beginnen. Ik sprak geen Nederlands en ik had alleen ervaring in een sokkenfabriek wat hier niet nuttig is omdat ze zelf geen sokken produceren, maar importeren. Dus ik dacht: “wat kan ik hier doen zonder ervaring en zonder de taal te spreken?”, en het idee om een cateringbedrijf te starten kwam bij me op. En het gaat best goed hiermee.
Vertel me meer over je cateringbedrijf.
Ik richtte mijn cateringbedrijf op in de zomer van 2016. Ik vond een leegstaande plek, een huiskamer waar ik begon met wat evenementen en het idee kreeg van een pop-up restaurant. Elke vrijdag bood ik een buffet aan. Ik had het pop-up restaurant voor twee jaar en in deze tijd werkte ik ook nog zeven maanden in een ander restaurant om meer inkomen te hebben. Terwijl ik in het pop-up restaurant aan het werken was, begonnen er privé verzoeken om te cateren binnen te komen. Dus verliet ik het restaurant om te focussen op mijn cateringbedrijf*
Na vier maanden begon het bedrijf te groeien, en was ik nog steeds aan het nadenken hoe ik het nog beter kon doen. Twee maanden geleden kreeg ik het idee om een winkel te openen om voedsel te verkopen, dagelijkse maaltijden, maar biologisch, zelfgemaakt en met een goede prijs. Ik had dus een investeerder nodig, een zakenpartner. Ik vond er één. Hij is mijn vriend. We bedachten een manier om het geld bij elkaar te krijgen en vandaag** gaan we het bedrijf registreren. We hebben al een locatie gevonden, dus we gaan het contract deze week tekenen.
Is Nederland jouw thuis?
Het is mijn thuis. Mensen hier zijn erg vriendelijk en ik he been goed netwerk. Als ik al mijn familie en vrienden hier had zou Nederland voor honderd procent mijn thuis zijn.
Wat wil je dat mensen weten over vluchtelingen?
Ik heb vaak zien gebeuren dat vluchtelingen simpel, gemakkelijk werk moeten doen zonder rekening te houden met het feit dat ze verschillende achtergronden, talenten en kennis hebben.
Omdat ze geen baan kinnen vinden, voornamelijk door het gebrek aan het spreken van de Nederlandse taal, worden ze gepusht om simpel werk te gaan doen. Wanneer mensen dit moeten doen, is dit zoiets als een burn-out. Ik ken een aantal mensen in zo’n situatie. Ze zijn niet gelukkig in hun leven omdat ze iets doen wat ze niet leuk vinden, terwijl ze bewust zijn dat ze meer zouden kunnen. Voor mij geldt hetzelfde. Ze hebben geprobeerd me te pushen om iets simpels te gaan doen en dit weigerde ik. Ik probeer voor mijzelf te zorgen. Dus ik heb altijd gestreden om mijn bedrijf te laten werken en nu zie ik in dat ik nog maar een beetje meer tijd nodig heb om het nog beter te maken.
Wat is jouw advies voor iemand die in Nederland komt wonen?
Soms geven mensen op wanneer ze voor moeilijke situaties staan. Ik adviseer ze om een goed netwerk op te bouwen en te strijden. Blijf niet thuis. Zeg tegen niemand nee. Praat met mensen, zie verschillende dingen, vraag wat je wil weten. Ik voelde me nooit tevreden. Ik wilde altijd meer doen. Laat de Nederlandse gemeenschap zien dat je alles kan doen.
**Interviewed on 05/12/19